Een gezonde leefstijl komt een soepel beloop van infecties ten goede, schrijft een internist in Trouw (9 juli) naar aanleiding van de vele ernstig zieke coronapatiënten met overgewicht. We moeten ons richten op preventie: ‘Gezond verstand geneeskunde’. Een bekende gedachtegang – ook als het om kanker gaat. In mijn ogen is gezond leven pure levenskunst!
Eet gezond en je geeft woekerende kankercellen minder kans. Het lichaam ruimt ze, eventueel geholpen door de juiste voedingstoffen, zelf weer op. Ik vind dat een vreugdevolle gedachte. Dat je geen passief, willoos object van tumoren, virussen of wat voor bedreigingen dan ook bent, maar dat jij veerkracht en zelfherstellend vermogen bezit. Dat je in staat bent invloed uit te oefenen, door een gezonde basis, een gezonde bedding te creëren.
Maar gaat een gezonde leefstijl dan alleen maar om preventie? Om het afweren van bedreigingen? Moet je gezond eten en veel bewegen om niet ziek te worden? Als je dan geen kanker (of corona) meer hebt, wat is dan nog je relatie met voeding?
Ik ben aan het eind van mijn behandeltraject als kankerpatient, ik voel me inmiddels gezond, mede, en misschien vooral veroorzaakt door de gezonde leefstijl die ik heb omarmd. In de loop van de jaren is mijn fanatisme op het gebied van voeding wel afgenomen. Ik ben bijvoorbeeld opgehouden met het eten van zeewier. Daar gruwelde ik van, ik verstopte het altijd in de sla, zodat ik nauwelijks merkte dat ik het at. Ik ben inmiddels ook vergeten waarom het precies zo gezond is, zo helpt mijn brein me een handje.
Toch vind ik dat ook lastig. Nu ik dit zo opschrijf, vraag ik me onmiddellijk af: moet ik het niet tóch af en toe weer eten, omdàt het zo gezond is? Wat als de kanker terug komt, heb ik dan geen spijt van mijn laksere houding?
‘Voor kwaliteit van leven moet je soms een beetje moeite doen’
Dan laat ik me weer in het defensief drijven door deze gedachte: dat ik er alles aan moet doen om te voorkómen dat de kanker weer terug komt, om te voorkomen dat ik ziek wordt. Maar als ik me mijn hele leven alleen maar bezig houd met het voorkomen van alle mogelijke bedreigingen, wat is mijn leven dan meer dan overleven? Eigenlijk is de beste manier om niet ziek te worden simpelweg om niet geboren te worden. Dat is een beetje absurd natuurlijk.
Gezondheid, positieve gezondheid, gaat wat mij betreft niet over over-leven, maar over leven. En dan gaat het over vreugde, over zingeving, over fysiek ‘lekker in je vel zitten’. Over doen wat je fijn vindt, wat je belangrijk vindt. Over kwaliteit van leven. Voor kwaliteit van leven moet je soms een beetje moeite doen. Dat gaat niet vanzelf. Ik ben meer gemotiveerd om de suiker te laten staan (en welja, zelfs af en toe zeewier te eten) als ik me realiseer dat het mijn leven – in al haar veelzijdigheid- versterkt, dan om bedreigingen buiten de deur te houden.
Dus ja, gezond eten is belangrijk om de kanker geen kans te geven. Maar het is vooral belangrijk omdat ik dan beter in mijn vel zit, meer geniet, en bijdraag aan een duurzame en gezonde leefomgeving. Gezond verstand geneeskunde is geen preventie. Het is levenskunst.
Op 19 juli publiceerde Trouw dit ingezonden stuk van Sophie Hospers.
Beeld ‘Zeewier op rotsen’, Boy Lawson, licensie CC BY-SA 3.0
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
