Tuinieren helpt je er bovenop

Al mijn hele leven heb ik een voorliefde voor de natuur. Dit uit ik bijvoorbeeld heel graag in een (moes)tuin. Zelfs in mijn jeugd al. Terwijl andere kinderen in de speeltuin speelden, hielp ik mijn moeder in haar volkstuin.

Favoriet waren zaaien en aardbeien plukken. Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat ik het elke keer weer spannend vond. Was het gezaaide van de vorige keer al opgekomen? En was er al wat te oogsten? Natuurlijk verdween het overgrote deel van de aardbeien die ik plukte regelrecht in mijn mond.

Mijn moeder was een pionier op het gebied van biodynamisch tuinieren. Ze had een composthoop die ze van tijd tot tijd omkeerde. Ze zaaide groentes die onderling een gunstige wisselwerking hebben in rijen naast elkaar. Zoals wortels en uien, omdat laatstgenoemde door hun sterke geur bescherming bieden tegen de wortelvlieg. Ik vond het heel intrigerend. In die tijd is waarschijnlijk het eerste zaadje geplant voor mijn interesse in natuurlijke voeding.

Jaren later, toen ik te horen kreeg dat ik borstkanker had, trok ik opnieuw de tuin in. Dit keer mijn eigen kleine voor- en achtertuin. Het was een manier om mezelf in deze moeilijke periode op te laden. Beide tuinen staan vol met wilde planten, kruiden en zelfs wat fruit. Doordat de diagnose midden in het voorjaar viel, zat ik soms heerlijk in het zonnetje te genieten van al het moois dat opkwam. Toen de meest intensieve behandelingen achter de rug waren, was het weer voorjaar. Opnieuw trok ik de tuin in. Naast het werken in mijn eigen tuin ging ik nu ook veel naar het eetbare park, vlak in de buurt. De Taka Tuka tuin.

In dit park, ter grootte van een voetbalveld, werkte ik sinds een aantal jaren als vrijwilliger. Dit mooie project biedt voor ieder wat wils: een groentetuin, een kruidentuin, een fruitboomgaard en verder ladingen laag plukfruit zoals frambozen, bessen en aardbeien. De tuin is bovendien bezaaid met bloemen, een paradijs voor de bijen uit de verschillende bijenkasten die er staan. Alles is biologisch geteeld en volgens de permacultuurmethode. Dit is een methode waar de natuur zoveel mogelijk wordt nagebootst. Iets wat precies bij mij past.

Blij verheugd was ik destijds dat zo’n mooi project op een steenworp afstand van mijn huis lag. In de tuin vond en vind ik na alle chemie weer het contact met de natuur terug. Heerlijk vind ik het om met m’n handen in de grond te wroeten, te zaaien en te oogsten. En ook om dit samen met andere tuinliefhebbers te doen. Het duurt niet lang meer, voor ik huiswaarts keer met de eerste oogst: een fietstas vol heerlijk verse oogst van groente, kruiden en bloemen.

Overigens ook precies wat Cornelis Moerman beoogde met zijn Moermandieet. Dat alles wat je eet van dichtbij komt, uit het seizoen en zo vers mogelijk!

“stress free zone” by thornypup is licensed under CC BY-NC-ND 2.0