Boezemfibrilleren behoort niet tot de gevaarlijkste, maar wel tot de meest voorkomende hartritmestoornissen. Observationeel onderzoek toont een hoger risico op deze conditie voor mensen met een vitamine D-tekort. Een Finse interventiestudie geeft antwoord op de vraag of suppletie een gunstig effect heeft bij mensen die geen tekort hebben en of de dosis nog wat uitmaakt.
Afgaande op de resultaten in bijna 2.500 oudere Finnen (gemiddelde leeftijd 68, bmi 27) lijkt dat inderdaad het geval te zijn. Verdeeld over drie gelijkwaardige groepen slikten zij vanaf 2012 dagelijks een placebo, een pil met 1.600 IE (1.600 Internationale Eenheden = 40 microgram), of 3.200 IE (80 mcg) vitamine D.
Na vijf jaar waren in de suppletiegroepen duidelijk minder gevallen van boezenfibrilleren vastgesteld dan in de placebogroep. Suppletie met 1.600 IE gaf een 27 procent lager risico en suppletie met de dubbele dosis verminderde het risico met 32 procent.
Wanneer de deelnemers die al in de eerste twee jaar ritmestoornissen hadden, niet meegeteld, dan verbeterde het risicoprofiel verder. In dat geval had de laagst gedoseerde groep een 32 procent lager risico dan de placebogroep en de hoogst gedoseerde groep een 43 procent lager risico.
Verdeeld over de drie groepen waren er 122 deelnemers die bij aanvang van de studie medicatie tegen hartritmestoornissen slikten. Werden deze buiten de berekeningen gehouden dan bleef er positief effect van respectievelijk 37 en dertig procent over ten opzicht van de placebogroep. ‘Onze bevindingen suggereren een mogelijk voordeel van hoge doseringen vitamine D in de preventie van boezemfibrilleren, in een oudere populatie’, concluderen de onderzoekers van de universiteit van Oost Finland in American Heart Journal. ‘Ondanks hun relatief hoge 25(OH)D-waarden bij aanvang van de studie.’
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
