De marathon is een geliefde metafoor om duidelijk te maken dat een lange inspanning te wachten staat. Een metafoor die moet motiveren vol te houden als de inspanning te zwaar lijkt te worden. Maar hoe motiveert de hardloper zichzelf? Psychologen van New York University verdiepten zich in hun mindset. Wat ze leerden kan ook op andere terreinen van pas komen.
Trainers, coaches en andere mensen die het beste met je voor hebben, mogen graag wijzen op de beloning die een specifieke inspanning oplevert. Gewichtsverlies, conditiewinst, een medaille, applaus van jezelf en anderen, gezondheid of de trots en eigenwaarde die het bereiken van doelen met zich meebrengen: geloof in het doel als motiverende kracht.
Wetenschappers die zich bezighouden met de psychologie achter motivatie noemen dit de beraadslagende motiverende mindset (‘deliberative mindset’). Een mentale toestand waarbij de aandacht is gericht op het afwegen van opties, voors en tegens en waarbij alle relevante informatie een rol speelt. Deze mindset heeft de overhand bij het kiezen van doelen. Is het doel bepaald, verschuift de aandacht naar de uitvoering (‘implemental mindset’). Vereenvoudigd gesteld gaat het bij deze twee aandachtsgebieden aan de ene kant om het waarom en aan de andere kant om het hoe.
In Journal of Experimental Social Psychology doen onderzoekers van New York University’s Social Perception Action and Motivation (SPAM) Lab verslag van een viertal studies waarvoor ze circa duizend hardlopers ondervroegen. Doel van hun werk was uit te vinden wat het verband is tussen deze twee motiverende mindsets en mate van visuele focus. In een publicatie eerder dit jaar concludeerden ze aan de hand van experimenten dat hardlopers hun prestaties verbeteren als ze blik focussen op de finish of inzoomen op een punt dat voor hun ligt, of een persoon die voor hen loopt, in plaats van om zich heen te kijken.
Focus en mentale instelling
De nieuwe onderzoeken leerden dat ervaren, snelle lopers meteen vanaf de start deze scherpe focus hebben en dat de meer onervaren recreatieve lopers deze instelling pas in de loop van de race ontwikkelen; als het zwaarder wordt. Terwijl de vermoeidheid toeslaat verscherpt de focus, maar aan de mate waarin de ‘deliberatieve mindset’ een rol speelde, veranderde weinig.
‘Als het in de loop van de wedstrijd zwaarder wordt, intensiveren de lopers niet zo zeer de mate waarin ze reflecteren op ‘waarom’ ze zouden moeten finishen, als wel de aandacht voor de taak die ze op dat moment uitvoeren’, zegt onderzoeker Emily Balcetis op de website van haar universiteit. ‘Terwijl ze de redenen achter het doel in gedachten houden, vergroten ze de focus enorm op specifieke tussendoelen. Ze houden het doel in gedachten, maar nog meer dan dat houden ze het doel in zicht.’
Dat zijn twee verschillende, elkaar aanvullende strategieën, benadrukken de onderzoekers. Over het algemeen is de kans groter dat de loper een ‘hoe mindset’ aannam. In die mentale toestand plannen mensen specifieke stappen en belangrijke details zoals ademhaling, looptechniek en tempo. Daarbij focussen ze op hoe ze hun doel bereiken.
Het richten van de aandacht en motiverende mindsets zijn hulpmiddelen die hardlopers ter beschikking hebben om de training en de prestatie te ondersteunen, vat Balcetis samen. Dit onderscheidt tussen de motiverende mindset en aandachtbereik ondermijnt de intuïtieve aannames die veel mensen, en ook coaches, koesteren dat ‘geloof in het doel’ de sterkste kracht is tegen fysieke belasting. ‘Het is niet geloof of abstracte motivatie die hardlopers helpt, maar praktische strategieën om het te doen. De mentale spier die er het meest toe doet, is niet het waarom maar het hoe.’
Beeld: Pexels
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
