Zonder aanleg om te creëren was ik mijn ziekte en de door het leven heen ontstane gezondheidsproblemen nooit te boven gekomen. Dagelijks ervaar ik dat loslaten van extreme narigheid het beste lukt als je je geest kan ontspannen door te doen waar je goed in bent en dat, bijna vanzelfsprekend, ook met plezier doet.
Als kind van twee – zo vertelde mijn moeder mij – lag ik al op mijn buik op de grond met potlood en papier te ‘tekenen’. Ik zocht zelf kennelijk de vergetelheid, die het creëren bij mij als resultaat heeft, op jonge leeftijd onbewust al op.
Zo’n twintig jaar geleden, toen er inmiddels al veel narigheid te overwinnen was geweest, ben ik gaandeweg gaan ontdekken wat ‘kunstenaren’ met mijn geest doet.
Na het overlijden van mijn man Piet zocht ik troost in het bakken van cake, vaak met tranen in het beslag! Het hielp, en al mijn bezoek kreeg ‘cake met tranen’, waardoor het voor mij aanvoelde als het delen van mijn verdriet….
Zodra ik mijn penseel, verf, krijt, was of zijde ter hand neem, word ik als het ware zelf het te ontwerpen kunstwerkje. Het resultaat moet vooral bijzonder zijn, ik ben niet vlug tevreden. Vervolgens als ik klaar ben, en een deel van mijn muizenissen kwijt, kan ik de situatie door een andere bril bekijken. Hetzelfde effect heeft bloemschikken op mij. Als ik een kunstwerkje uit de natuur in de kamer kan zetten geniet ik daar ook lange tijd van. Maar vooral het creëren ervan heeft dat bevrijdende effect.
Door mijn leven heen is naast de rijkdom van de natuur, het creëren van mooie dingen, tekenen/schilderen, boetseren, bloemschikken, een behoefte geworden om te kunnen ontspannen en los te laten.
Daar is nu het schrijven van columns bij gekomen; het troost mij te kunnen delen, wat door ziektes van mij en mijn partner Bas niet meer goed mogelijk is. Veel mensen haken af in langdurige moeilijke periodes. Dat is nu eenmaal zoals het gaat met contacten en ziektes. Je kunt niet meer mee in de maalstroom van het leven. Vermindering van activiteiten zorgt ook voor vermindering van contacten. Het mooie ervan is wel: Echte vrienden blijven!
Om te gaan ‘kunstenaren’ moet ik mezelf vaak even aanpakken. Ik kan nooit zomaar ineens aan iets beginnen. Ik spreek mezelf eerst een poosje toe. Ook Bas moet me regelmatig aansporen om naar mijn ‘hok’ (zo noemde Piet mijn atelier en zo is het blijven heten) te gaan. Het is voor Bas (en was voor Piet) een verademing als ik weer zorgelozer terug kom uit mijn ‘hok’.
Natuurlijk is het niet afdoende en kun je niet alles zomaar ‘weg’ werken, maar de afstand die je neemt door te creëren geeft even ‘lucht’ en het mooie is dat ik de ‘problemen’ soms door een heel andere bril kan zien. En zelfs een beetje trots kan zijn als ik iets moois heb kunnen maken.
Met mijn aangeboren (en door mijn leven heen ontwikkelde) talenten voel ik mij, net als met de natuur, mentaal ontzettend rijk!
Nelly Visser heeft sinds 1998 de auto-immuun schildklierziekte Hashimoto. Ze dankt haar energie aan een gezonde leefstijl met een strikt, doch smaakvol dieet. Haar eerdere columns lees je hier.
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
