Vol vertrouwen bracht mijn partner Bas mij naar Het Beste Ziekenhuis van Nederland voor de niersteenoperatie. De eerste heuse operatie in mijn leven. Ik berustte erin en hoopte dat het me van een akelige klacht af zou helpen.
Voor de tweede keer in mijn leven kreeg ik, wederom na tien jaar klagen, een akelige diagnose. Wat gaat er toch mis in mijn communicatie met artsen dat zij mijn klachten voortdurend bagatelliseren?
Zonder aanleg om te creëren was ik mijn ziekte en de door het leven heen ontstane gezondheidsproblemen nooit te boven gekomen. Dagelijks ervaar ik dat loslaten van extreme narigheid het beste lukt als je je geest kan ontspannen door te doen waar je goed in bent en dat, bijna vanzelfsprekend, ook met plezier doet.
Oorspronkelijk begon ik aan deze column met als titel: ‘Ziek zijn vereenzaamt’. Daar kwam verandering in toen ik nadacht over de vraag of ik eigenlijk wel zo eenzaam ben. Helemaal niet, bedacht ik. In verbinding met de natuur ben ik rijker dan menigeen.
De vele jaren voor en na de diagnose Hashimoto waren niet alleen voor mij zwaar, maar ook voor mijn Piet en onze kinderen. Hij zorgde voor mij met alle liefde die in hem zat. Alles had hij voor mij over zonder maar één keer te klagen dat het hem teveel was.
Nadat ik elf jaar afhankelijk was van rolstoel en scootmobiel bereikte ik in 2009 mijn toenmalige doel: beide voertuigen inleveren en ‘ruilen’ voor een elektrische tandem, die Bas en mij veel levensgeluk oplevert. Dat wonder dank ik voor een groot deel aan voeding.
Toen ik in 1995 door artsen overspannen werd verklaard, vertrok ik in mijn eentje voor een dag of tien naar de caravan aan zee. Naast mijn schildersezel en pastelkrijt nam ik een ‘vers’ dagboek mee. Door mijn leven heen schreef ik regelmatig en het hielp me altijd. Ik kan iedereen aanraden een dagboek bij te houden.
Onbegrip kan traumatische gevolgen hebben. Vooral als het gedurende tien jaar aanhoudt, ondanks herhaaldelijk verzoek om begrip en hulp. Dat overkwam mij toen de auto-immuun schildklierziekte Hashimoto werd aangezien voor iets dat ‘tussen de oren’ zat.
