‘Kanker heb je niet alleen’, zegt men wel. Toen ik de diagnose borstkanker kreeg, stond voor mijn lief Albert net zo goed als voor mij de wereld op zijn kop. Maar wat er ook gebeurt: hij is er voor me. En ik ben blij dat ik er nu voor hem kan zijn.
De onzekerheid bij de diagnose ruim zeven jaar geleden herinner ik me nog goed: is het nu wel borstkanker of toch niet? En ook alle emoties als het veel erger blijkt als aanvankelijk gedacht. De paniek toen bleek dat er toch een chemobehandeling nodig was. De wanhoop over alle heftige bijwerkingen. Twijfel en onzekerheid of ik weer ‘de oude’ zou worden. Mijn rollercoaster aan emoties hebben ook zijn weerslag op Albert. Maar wat er in die tijd ook gebeurt: Hij is er voor mij!
Elke keer als ik naar het ziekenhuis ga, rijdt hij mij door weer en wind met de auto van Rotterdam naar Amsterdam en weer terug. Thuis doet hij wat nodig is. Een arm om me heen als het me even teveel is. Koken, afwassen en stofzuigen als ik overweldigd door moeheid in bed lig. Gelukkig kan het allemaal. Albert is net een paar jaar geleden met vervroegd pensioen gegaan.
Het herstel van de borstkanker en alle behandelingen daarvoor duurt lang – veel te lang wat mij betreft. Het is twee stappen vooruit en één stap terug. Ik heb met veel bijwerkingen te maken gehad. Om daarover heen te komen volg ik een divers palet aan complementaire behandelingen. Als ik na een aantal jaren meer energie heb, pak ik mijn leven weer op. Zo ook mijn werkzame leven. Dit is het moment dat we minder samen gaan doen. Albert richt zich op mantelzorg voor onze demente ouders, op het oppassen op zijn kleinkinderen en zijn grote passies sportklimmen en zuurdesem brood bakken.
Geleidelijk aan begint Albert te kwakkelen met zijn gezondheid. Met de vage klachten die hij heeft, weet de medische stand niet veel raad. Na het overlijden van zijn moeder begin 2022 en twee keer een val op zijn hoofd verergeren de klachten. Op het dieptepunt in het najaar van 2022 weegt hij nog maar 43 kg, een gewichtsafname van 14 kg in vergelijking met zijn ‘normale’ gewicht. De huisarts is net als ik gealarmeerd en verwijst hem naar de geriater.
Het is ons niet gegeven de geriater te spreken. We worden ingehaald door de tijd. Op een avond tref ik Albert in verwarde toestand in onze huiskamer aan. Het blijkt een delier. Onderzoek volgt naar de lichamelijke trigger zoals bijvoorbeeld de welbekende blaasontsteking. Op de avond van zijn 70e verjaardag ontvangen we een telefoontje dat hij direct naar het ziekenhuis moet komen. Een ernstig natriumtekort blijkt het delier veroorzaakt te hebben. Helaas heeft het delier grote gevolgen voor Albert. Weliswaar is hij nu weer redelijk op gewicht. Maar de cognitieve functies zijn allerminst hersteld. Het kan lange tijd duren voor hij weer de ‘oude’ is en wellicht wordt hij dat ook niet meer.
Ze zeggen wel: ‘let op de partner bij kanker’. Daar denk ik het afgelopen jaar veel aan terug. Had ik meer oplettend moeten zijn? Eerder de juiste hulp voor hem moeten zoeken? Het antwoord daarop is niet meer te krijgen. Voorop staat voor mij dat ik er nu voor hem ben en dat we samen al het mogelijke doen voor zijn herstel!
Marjan Smorenburg is beschikbaar voor online voedingsbegeleiding na borstkanker. Ook begeleidt ze bij de omschakeling naar het NTTT-dieet. Zij schrijft regelmatig een column voor de MMV. Klik hier voor meer informatie over haar dienstverlening. Of meld je hier aan voor haar gratis E-boek ‘Vijf Versnellers voor herstel na borstkanker’.
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
