Het leven is een mix van keuze en lot, plan en toeval, actief vormgeven en passief dulden. De ene keer hebben we zelf de regie in het gebeuren, de andere keer hebben we het te ondergaan.
Cornelis Verhoeven verwoordde het ooit zo: ‘De mens is tot op zekere hoogte dat wat er met hem gebeurt en wat hij te incasseren heeft. Hij is ook dat wat er gebeurt met wat hij doet en wat hij doet met wat er meer met hem gebeurt’. Deze wijze woorden las ik bij Frits de Lange in zijn boek ‘Overweldigend’. Op 220 pagina’s verweeft hij inzichten van grote denkers met persoonlijke ervaringen.
Wat heeft al deze wijsheid ons te zeggen? Je zult maar ziek zijn, tegenslag ervaren of juist heel erg in balans zijn met jezelf. Welnu, heel veel!
Ik geef een paar ‘wijsheden’ door. Ieder mens moet zijn plekje vinden in de wereld. We zijn altijd op zoek naar rust en zekerheid. Verstoring van ons geluk is lastig te aanvaarden. In de vorige eeuw werd het al verwoord door Albert Schweitzer. ‘Ik ben leven dat leven wil, te midden van leven dat leven wil.’ Mensen hebben verstand gekregen om te kunnen nadenken. Nadenken wat zich in je leven afspeelt. Er zijn mensen die bewust niet nadenken, ze ontkennen de noodzaak en heilzaamheid om positief en constructief in beweging te komen. ‘Als niet denken, taal en bewustzijn ons typisch menselijk maken, maar macht, affect en lichaam als ‘denken’ wordt gezien, begrijp ik ook beter waarom iemand zich onderdompelt in een dansende en deinende massa op een dance-event of in een voetbalstadion en dan het gevoel krijgt dat hij lééft. Wild tegen elkaar opspringend, botsend en beukend.’ Bewust niet nadenkend! Dat is iets geheel anders dan Albert Schweitzer bedoelde.
‘Het voelde goed om eindelijk echt te weten wat er aan de hand was’
Ik schreef in de inleidende tekst van deze column: ‘’De ene keer hebben we zelf de regie in het gebeuren, de andere keer hebben we het te ondergaan.’ Er zijn ook situaties dat ons zelfbeeld vertekend is geraakt. Dan staat ons leven onder de invloed van ziekte of zaken die we niet begrijpen. Ik moest daaraan denken toen ik het boekje ‘Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, ik ben de lelijkste van het land’ onder ogen kreeg. De auteur, Maaike Schmitz, dacht lange tijd dat zij kaal werd. Ze móést, door dwanggedachten, ieder vijf minuten in de spiegel kijken. Het ging door de dwangneurose zover dat haar vriend haar haren moest wassen en zelfs op haar huwelijksdag wilde zij niet zien hoe zij er uitzag. Het boekje van 206 pagina’s geeft een aangrijpend inkijkje in het leven van Maaike. Zij neemt de lezer mee in haar ontdekking van deze mentale ziekte. Een serieuze aandoening die bekend staat onder de naam ‘Body Dismorphic Disorder’, kortweg BDD. Zij was -door de onwetendheid over deze ziekte- de regie kwijt en voelde zich gedesoriënteerd. Het ontnam haar hierdoor het geluk in haar relatie, zwangerschap en moederschap.
Het leven is een mix van keuze en lot. Veel ziekten en psychische aandoeningen hebben een genetische aanleg. Keuze of lot? Acceptatie of verzet?
Maaike Schmitz zegt het zo (nadat de diagnose BDD was vastgesteld): ‘Het voelde zo goed om eindelijk écht te weten wat er aan de hand was. En beter nog: dat er een behandeling bestond. Er viel ook een flinke dosis schaamte van me af. Ik voelde geen reden meer om mijn probleem nog langer te verstoppen. Ik ben ziek.’
Passief dulden of jezelf bevrijden? Ondergaan of eronder gebukt gaan. Het gaat uiteindelijk om nadenken te midden van leven dat leven wil!
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
