Cornelis Moerman (1893-1988), bedenker van de Moermantherapie, was zijn tijd ver vooruit. Als eigenzinnig denker ontwikkelde hij in de vorige eeuw dwars tegen de tijdsgeest in een geheel eigen visie op kanker. In coronatijd trigger ik mezelf graag met de vraag: hoe zou Moerman deze crisis benaderd hebben?
Bijzonder was dat Moerman kanker niet als een lokale ziekte zag. Iets wat zijn gangbare collega-artsen wel geloofden. De visie van Moerman was dat het lichaam bij kanker als geheel ziek is. Het ontstaan zag hij als een geleidelijk proces met de ziekte kanker als het eindstadium. Bij dit proces van het geleidelijk ‘ontsporen van de stofwisseling’ speelden een verkeerde voeding en leefstijl in zijn ogen een belangrijke rol.
Mijn eerste kennismaking met Moerman dateert van vele jaren terug. Een van de klassieke levensverhalen van mijn schoonmoeder ging steevast over het Moermandieet. Over hoe ze in het laatste levensjaar van mijn schoonvader – die ik helaas nooit heb gekend – liefdevol volgens het Moermandieet kookte. Mijn schoonvader leed aan darmkanker en daarna aan leukemie. De ziekte was helaas al in een te vergevorderd stadium om te kunnen herstellen. Maar dankzij het Moermandieet heeft hij in zijn laatste half jaar nog wel een goede kwaliteit van leven gehad. Mijn schoonmoeder vertelde er graag over. Over de erwtensoep die ze dagelijks kookte en de bietensap die ze dagelijks perste.
Dus toen bij mij vierenhalf jaar geleden de diagnose borstkanker was gesteld, hoefde ik niet lang na te denken. Ik koos natuurlijk voor Moerman en werd lid van de MMV. Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik het naadje van de kous weten. Ik las veel boeken, maar het gedachtegoed van Dokter Moerman bleef hangen. Door de boeken en vooral ook door de verhalen van de mensen in Uitzicht. Die raakten me. Heel mooi te lezen dat mensen zo opknapten door enkel hun voeding en leefstijl aan te passen.
Nu in 2020, 32 jaar na het overlijden van Moerman, is er wereldwijd een ernstige gezondheidscrisis. Een pandemie die zich razendsnel verspreidde en die ons leven in korte tijd ingrijpend veranderde. In het slechtste geval is het nog maar een voorproefje van wat ons nog meer te wachten staat. Als de klimaatcrisis in alle hevigheid losbarst, zullen de gevolgen nog vele malen ernstiger zijn.
Wat zou Moerman van de huidige tijd hebben gedacht? Zou hij daar ook zo’n eigenzinnige visie op hebben ontwikkeld? Zou hij deze crises op dezelfde manier hebben benaderd als kanker? En zou hij de samenhang hebben gezien met onze leefstijl? Want als je door een Moermanbril naar de wereld kijkt, is het duidelijk. Zoals we nu als mensheid bezig zijn, graven we ons eigen graf. We denken met technische oplossingen dit varkentje wel te kunnen wassen. Maar dit zijn geen duurzame oplossingen. Wat in mijn ogen nodig is, is een aanpassing van onze westerse leefstijl. Kort gezegd: minder vliegen, minder vlees eten, minder verbruik van fossiele brandstoffen. Precies zoals Moerman het tachtig jaar geleden al aangaf: gewoon een beetje zuiniger en soberder leven. Maar dan met z’n allen. Doe je mee?
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
