Achter elke voordeur is het één grote smeerboel. Of dat erg is? Helemaal niet.
Mensen met smetvrees kunnen maar beter snel verder surfen. Ze zouden de schrik van hun leven krijgen als ze bijvoorbeeld weten wat ze aantreffen bij het losdraaien van de douchekop.
Wat zich daar bevindt, is een laagje bruine smurrie. Een biofilm, zeggen wetenschappers vol bewondering. Het laagje is gebouwd door bacteriën die zich thuis voelen in het warme water dat door de douche stroomt.
Van dat water blijft ook altijd een laagje in de douchekop staan, wat de bacteriën de kans geeft om met hun eigen uitwerpselen die biofilm te bouwen, die maakt dat ze kunnen blijven zitten en niet bij de volgende douchebeurt worden weggespoeld.
Stortbad brengt misschien geluksgevoel
In biofilms kunnen we roofzuchtige bacteriën zien zwemmen, als lansen door het water. Op dit moment klampen deze minuscule lansen zich in uw douchekop vast aan andere bacteriën, boren een gat in hun zij en brengen chemische stoffen voort om ze te kunnen verteren. Het is daar een groot gewriemel dat op ons neerstroomt als we onder de douche staan.
Het grootste gevaar vormen de mycobacteriën. Leden van die familie kunnen via de longen ontstekingen veroorzaken. Maar andere familieleden zorgen, zo blijkt uit proefdieronderzoek, na inname voor de aanmaak van serotonine in hersenen. En serotonine vermindert stress. De douche, dat bacteriële stortbad, brengt misschien een geluksgevoel.
Mens heeft vooral baat bij alles wat op en om hem vliegt, kruipt en knabbelt
Deze wijsheid is ontleend aan het boek “Nooit alleen thuis” van Rob Dunn, hoogleraar biologie. Wie denkt dat het in de categorie horror thuis hoort, kan opgelucht ademhalen. Tot op bepaalde hoogte heeft de mens vooral baat bij alles wat op en om hem vliegt, kruipt en knabbelt.
In iedere woning zijn honderdduizenden verschillende soorten leven te vinden, waarvan een groot deel nog niet eens in kaart is gebracht en van een naam voorzien. Het verbaast Dunn dat biologen er zo weinig aandacht voor hebben. Er worden kostbare expedities opgezet naar tropische regenwouden. Maar als je nieuwe soorten wilt vinden, kun je beter de kelder in duiken of je afvoerputje.
Chloor treft vooral zwakkere soorten
Met name in de VS wordt de chloorfles kwistig gehanteerd in de hoop al die smerigheid de nek om te draaien. De ellende is, schrijft Dunn, dat we met die chemische middelen vooral de zwakkere soorten doden waardoor de sterkere juist ruim baan krijgen, zoals mycobacteriën, die wel tegen chloor kunnen. Daarmee vergroten we niet alleen de kans op infecties, maar vernietigen we ook vormen van leven die de mens juist goed doen.
Het is de centrale boodschap van zijn boek: “Biodiversiteit is een voorwaarde voor gezond leven. We kunnen niet zonder, in onze tuin, in ons huis en zelfs, naar het schijnt, in onze douchekop.”
De mens is doorgeschoten, zegt Dunn, door zich niet alleen te keren tegen de ziekteverwekkers, maar ook tegen de rest van de biodiversiteit, inclusief de heilzame soorten.
Beeld: nl.wikipedia.org
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
