Sulforafaan uit broccolikiemen als diabetesmedicijn

Een groep mannen en vrouwen met beginnende diabetes type 2 kreeg dagelijks een dosis sulforafaan in de vorm van een extract uit broccolikiemen. Vergeleken met de groep die een placebo kreeg, was hun nuchtere bloedsuikerspiegel na drie maanden duidelijk verlaagd. De onderlinge verschillen waren echter groot.

Prediabetes is een toestand waarin onder meer de bloedsuikerspiegel in vastende toestand te hoog is, maar nog niet zo hoog dat medicatie wordt voorgeschreven. Onderzoekers van universiteit van Gothenburg (Zweden) gingen bij het zoeken naar geschikte deelnemers voor hun studie uit van de grenswaarden die de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) daarvoor hanteert: 6,1 tot 6,9 millimol glucose per liter bloed. Dat is een hogere ondergrens dan de American Diabetes Association aanhoudt, schrijven de Zweden in Nature Microbiology.

Hun keus voor de WHO-norm ‘maakt onderzoek mogelijk van mensen met een ernstiger ziekteprogressie en een hoger risico op ongunstige uitkomsten, die waarschijnlijk ook meer profiteren van een therapeutische interventie.’ De 89 deelnemers – mannen en vrouwen met een gemiddelde leeftijd van 63 en een gemiddelde BMI van 32 – zaten met hun nuchtere bloedsuiker van 6,4 mmol/L (+/- 2 mmol/L) dus op het randje van diabetes.

Verdeeld over twee gelijkwaardige groepen slikten de deelnemers een capsule met een extract van broccolikiemen of placebo. Deelnemers noch onderzoekers wisten wie het placebo kreeg. Achteraf bezien waren er net wat meer uitvallers als gevolg van maag- en darmklachten in de sulforafaangroep (9 uitvallers) dan in de placebogroep (6 uitvallers). Na drie maanden waren in de broccoligroep de nuchtere bloedsuikerwaarden met 0,2 mmol/L gedaald. Minder dan de 0,3 waar de onderzoekers gezien voorgaand onderzoek op gerekend hadden. Maar de onderlinge verschillen waren van dien aard dat de onderzoekers weldegelijk therapeutische mogelijkheden zien voor broccolikiem-extract.

Degenen die de grootste daling lieten zien – 0,4 mmol/L – hadden namelijk duidelijke overeenkomsten. Ze wogen wat minder dan de rest van groep, ze waren minder insulineresistent en ze produceerden minder insuline. Ook de samenstelling van de darmbacteriën speelde een rol. Sommigen deelnemers hadden veel meer van de bacteriën die de voorloperstoffen van sulforafaan naar de biologisch actieve vorm kunnen omzetten.

‘Alles bij elkaar wijst dit op de noodzaak van gepersonaliseerde interventies. Vanuit de gedachte dat veel stoffen gemiddeld genomen slechts een bescheiden effect hebben, maar een aanzienlijk effect in subgroepen.’ Overigens, zo merken de auteurs op, is een daling van 0,2 mmol/L altijd nog vergelijkbaar met het effect dat een veelgebruikt medicijn als metformine op de nuchtere bloedsuiker heeft.

Poeder versus verse kiemen

Sulforafaan ontstaat uit een reactie tussen voorloperstoffen en enzymen die in alle koolsoorten voorkomen. Brocolliekiemen bevatten de grootste hoeveelheden van deze voorloperstoffen. De voor de omzetting naar sulforafaan noodzakelijke enzymen zijn niet hittebestendig. Aangezien de meeste groenten uit het geslacht Brassica gekookt worden, is de biologische beschikbaarheid in de praktijk dus het grootst in mensen wier darmflora uitblinkt in het omzetten van deze voorloperstoffen.

In bovenstaande studie moest de interventiegroep dagelijks poeder van gedroogde broccolikiemen – met daarin 150 mmol/L van de voorloperstof – oplossen in een glas water. Onderzoek van American Chemical Society waarover MMV in het verleden berichtte,  geeft een indruk hoeveel verse broccolikiemen daarvoor nodig zijn: ongeveer vijftien gram. Kortdurend verwarmen tot circa 70 graden Celsius vergroot de hoeveelheid sulforafaan met een factor 3, zoals hier wordt uitgelegd. Zelf broccolizaad kiemen is een fluitje van een cent:

Foto broccoli en kiemen Wikipedia