Bandengruis in voedselketen

Stof van autobanden blijkt een van de grootste veroorzakers van de vervuiling door microplastics te zijn.

Dat meldt dagblad Trouw vandaag. Een derde tot de helft van het rondzwervend microplastic zou bestaan uit bandenstof dat op het wegdek achterblijft of in de atmosfeer wordt verspreid.

Kilo

Volgens milieuwetenschappers verslijt de gemiddelde Nederlander een kilo autoband per jaar. Daarvan belandt naar schatting duizend ton in de Nederlandse wateren. Dan hebben we het over een bandenstapel van 25 kilometer hoog.
Een deel van het bandengruis vliegt volgens Trouw als fijnstof de lucht in. De rest komt direct op de bodem rond de wegen terecht of stroomt met regenwater naar het riool dan wel in het oppervlaktewater. En uiteindelijk ook in zee. 

Plankton

Volgens Heather Leslie van de Vrije Universiteit in Amsterdam, die een onderzoeksproject leidt naar oceaanvervuiling en plastic afval, zijn er nauwelijks organismen te vinden die niet op een of andere manier aan het plastic zijn blootgesteld. Zelfs plakton is vervuild. Maar ook in de darmen van vogels komt het voor, in mosselen, zeegarnalen en andere vis- en schaaldieren die uiteindelijk door mensen geconsumeerd worden.

Op de vraag wat hiervan de gevolgen voor onze gezondheid zijn, valt nog geen eenduidig antwoord te geven. Daarvoor is meer onderzoek nodig.
Intussen wordt wel bekeken hoe de slijtage van banden kan worden verminderd. Volgens rubberdeskundige Jacques Noordermeer van de Universiteit Twente zou een biologisch afbreekbare autoband een oplossing kunnen zijn. “Sterker: voor de grootschalige toepassing van synthetische rubbers wáren ze dat al.”

_{beeld: infowars.com}