Gebruikers van bloeddrukverlagende medicijnen hebben geen verhoogd risico op besmetting met Covid-19 en ook niet op een ernstiger beloop. Dat concludeert een op 1 mei verschenen Amerikaanse studie. Andere studies vond positieve uitkomsten bij een hogere vitamine D-status.
Onder meer in een brief in the Lancet wierpen deskundigen de vraag op of ACE-remmers, ARB’s en ook NSAID’s van nadeel zijn bij een besmetting met het nieuwe coronavirus. MMV berichtte daar op 17 maart over. De verdenking lag voor hand. Coronapatiënten met ernstige complicaties bleken tot de ‘doelgroep’ te behoren van deze medicijnen. En een mogelijk werkingsmechanisme was er ook.
Deze medicijnen verlagen namelijk de bloedruk door de productie van een enzym af te remmen (Angiotensin-Converting Enzyme – ACE) of door receptoren voor angiotensin te blokkeren (Angiotensin Receptor Blockers – ARB’s). Op deze manier wordt de productie en de opname van angiotensin2 verminderd, een proteïne dat de bloeddruk verhoogt door bloedvaten te vernauwen.
Uit dieronderzoek was echter bekend dat ACE-remmers en ARB’s de productie van ACE2 in andere organen opvoert. Gevoegd bij de wetenschap dat in het buitenste membraan van longcellen ook ACE2 aanwezig is en dat het coronavirus juist via die route de cel binnendringt, was de zorg gerechtvaardigd dat gebruikers van deze medicijnen gevoeliger voor infectie konden zijn.
Urgentie
Aangezien bijna de helft van de Amerikaanse volwassenen aan hartziekten en hoge bloeddruk lijden, was de behoefte urgent uit te vinden wat de relatie is tussen Covid-19 en deze algemeen gebruikte medicijnen. In een gezamenlijke verklaring, riepen de American Heart Association, de American College of Cardiology en de Heart Failure Society of America op tot onderzoek.
Een team onder leiding van de New York University Grossman School of Medicine dook daarop in de medische achtergrond van 12.594 coronapatiënten en hun ziekteverloop. Op 1 mei publiceerden ze hun bevindingen in de New England Journal of Medicine. Behalve ACE-remmers en ARB’s keken de onderzoekers ook naar calciumantagonisten – en andere groep bloeddrukverlagers – en bètablokkers.
Conclusie: coronapatiënten hadden met deze medicatie niet meer kans op besmetting en indien geïnfecteerd, was hun ziekteverloop niet ernstiger. Voordelen van deze medicatie werden overigens ook niet waargenomen. Ook dat is relevant, omdat er ook aanwijzingen bestonden dat ACE-remmers en ARB’s longschade bij sommige virale infecties zouden kunnen beperken. Deze Amerikaanse studie was ontworpen om ook helderheid te scheppen in deze tegenstelling.
Vitamine D
Waar onderzoekers wel duidelijke verbanden zien, is tussen vitamine D en het beloop van Covid-19. Hoe groter het vitamine D-tekort hoe meer infecties en hoe ernstiger de complicaties. Deze studie vergeleek de gemiddelde vitamine D-status van twintig Europese landen met het aantal Covid-19 patiënten en het aantal overledenen. Het verband tussen vitamine D-tekort en sterfte is het sterkst.
Deze studie keek naar de vitamine D-status van 212 Covid-19 patiënten, verdeeld over drie ziekenhuizen in Zuidoost Azië. De ernst van de symptomen werd ingeschaald als ‘mild’, ‘normaal’, ‘ernstig’ en ‘kritiek’. Voor de gemeten hoeveelheden 25 (OH)D – de voorloper van vitamine D in het bloed – hanteerden de onderzoekers drie categorieën: voldoende (meer dan 30 ng/ml), onvoldoende (21 tot 29 ng/ml) en tekort (minder dan 20 ng/ml).
Ook in Azië bleek de relatie onmiskenbaar. Bijvoorbeeld, 85 procent van de patiënten met de hoogste serumwaarde hadden slechts milde symptomen. Van slechts twee patiënten uit deze groep (3,6%) verslechterden de toestand tot kritiek. Omgekeerd had uit de groep met de laagste serumwaarden slechts één patiënt (1,4%) het geluk van een mild beloop. De rest viel in de categorie normaal (20), ernstig (31) en kritiek (25).
Een kleine studie uit de regio New Orleans keek achteraf naar het verloop van twintig Covid-19patiënten waarvan de 25 (OH)D was bepaald. Elf van de dertien patiënten die op de IC belandden hadden een vitamine D-tekort. Van de patiënten die op zaal konden blijven hadden vier van de zeven een tekort. Opvallen: alle IC-patiënten jonger dan 75 jaar hadden aan tekort aan vitamine D.
De auteurs merkten verder op dat de Covidpatiënten op de IC veel kenmerken delen: onvoldoende bloedstolling, een tekort aan de voor de immuunfunctie essentiële witte bloedcellen en de meer bekende factoren als hoge bloeddruk, obesitas, man, gevorderde leeftijd en concentratie in de noordelijke klimaatzones.
Foto: RVG
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
