Een veelgehoorde klacht over maaltijden in instellingen is dat de kleur weliswaar per dag verschilt en dat ze vaak lekker ruiken maar dat de smaak altijd hetzelfde (lees: even droevig) is. Ik krijg wel eens de indruk dat in instellingen met liefde en toewijding voor mensen wordt gezorgd maar dat men het jammer vindt dat cliënten ook nog willen eten. En het lijkt er niet beter op te worden, al vindt Annie van wel. Ze krijgt bitterballen!
Het was al niet zo best gesteld met de voeding in zorginstellingen maar nu blijkt er ook nog op bezuinigd te worden. Dat stelt Suzanne Tummers-Stienen, die er onderzoek naar heeft gedaan. Ze is auteur van het boek “Voedselbesteding in de zorg”.
Door een gemiddeld algemeen ziekenhuis wordt ongeveer 1,5 miljoen euro per jaar uitgegeven aan voeding. Dit budget ging langzaam achteruit van 2008 tot 2012. In 2012 maakte voeding bij algemene ziekenhuizen ongeveer 0,9 procent uit van de totale netto omzet.
Randzaken
“En bij andere deelsectoren die ik heb onderzocht, zoals de UMC’s en de verzorgingshuizen, zien we een min of meer gelijke trend”, zegt Tummers. “Je ziet heel duidelijk dat zorginstellingen investeren in hun corebusiness, en dat is zorg verlenen. Veel geld gaat naar medicatie en personeelskosten. In randzaken zoals voeding wordt historisch gezien vaak niet extra geïnvesteerd. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.”
Let wel: randzaken. Dat is zoals er tegenaan wordt gekeken.
Lichtpuntjes
Gelukkig ziet Tummers ook lichtpuntjes. “Langzaam maar zeker wordt voeding steeds belangrijker. Niet alleen vanuit concurrentieoogpunt of bedrijfsmatig inzicht. Ook vanuit de medische zorgkant. Want ook al is er nog weinig hard wetenschappelijk bewijs voor, we nemen al lang aan dat herstel van ziekte sneller gaat met gezonde voeding. Voeding is brandstof voor het lichaam. Als je slechte brandstof gebruikt, is het slecht voor je motor.”
Bitterballen
Dat dit inzicht nog lang niet overal is doorgebroken, bleek uiteen bericht in NRC van deze week over ondervoeding in instellingen. Een niet nader genoemd ziekenhuis had daar iets op gevonden. Daar kwam de zuster iedere middag langs met bitterballen en kroketten… Ja, zo houd je wel klandizie!
Klantenbinding
Zelf was ik eens op bezoek in het Valleiziekenhuis in Ede, waar me meteen bij binnenkomst de ranzige lucht van de frituur tegemoet kwam. Het restaurant is daar heel handig bij de entree gesitueerd zodat de bezoeker meteen kan aanvallen. Een wonderlijke –om niet te zeggen: idiote- vorm van klantenbinding.
Jan van Klinken, webredacteur MMV
beeld:breakingbad.wikia.com
MMV maakt wekelijks een selectie uit het nieuws over voeding en leefstijl in relatie tot kanker en andere medische condities.
Inschrijven nieuwsbrief
